Drogowskazy nowego człowieka
Drogowskazy Nowego Człowieka, czyli „którędy do Chrystusa?”
(Prawda Odtajniona)
Drogowskazy Nowego Człowieka to wskazówki dla Oazowiczów jak żyć, by zbliżyć się do Boga. Ułożył je sam Ks. Franciszek Blachnicki, dla wszystkich wspólnot Ruchu Światło-Życie. Drogowskazy dzielą się na dwie zasadnicze części, zasadniczą treść, oraz sposób w jaki mamy się nią kierować. Ks. Blachnicki pisał: „Drogowskazy Nowego Człowieka są to zasady, do których usiłujemy wdrażać w ramach formacji w Ruchu Światło-Życie, w oazach. Ten styl życia mamy realizować tak, aby przez duchowe ofiary przynosić chwałę Bogu, dawać świadectwo nowego życia, które Bogu przynosi chwałę.” Każdy więc kto chce naprawdę żyć nowym życiem, z własnej woli przyjmuje te wskazówki na ścieżkach ludzkiego życia.
„JEZUS CHRYSTUS jest moim Światłem i Życiem oraz jedyną Drogą do Ojca; Przyjąłem Go jako mojego Pana i Zbawiciela; oddaję Mu swoje życie, aby nim kierował.” Pierwszy Drogowskaz jest podstawowym warunkiem dzielenia swojego życia z Chrystusem. Jak można twierdzić, że jest się prawdziwym chrześcijaninem, jeśli wpierw nie zaufamy Bogu, Chrystusowi który nas kocha, ma dla nas wspaniały plan i oferuje, że cokolwiek przyniesie życie nigdy nas nie opuści? Są tylko dwa warunki: wiara i całkowite oddanie się Chrystusowi. Idźmy więc w stronę jedynego i prawdziwego światła, którym jest Jezus. Tylko On jest „Drogą, Prawdą i Życiem”.
„NIEPOKALANA jest dla mnie najdoskonalszym wzorem Nowego Człowieka oddanego całkowicie w Duchu Świętym Chrystusowi, Jego słowu i dziełu; dlatego oddaję się Jej, rozważam z Nią w Różańcu tajemnice zbawienia i naśladuję Ją.” Drugi z Drogowskazów ukazuje nam Maryję, jako wzór postępowania według planu Bożego. Nigdy nie wahała się przyjąć tego co Bóg jej przygotował, zaufała Mu. Już od słowa „Fiat” kroczyła tą właśnie prawdziwą drogą do której teraz nas zachęca, do kroczenia z Chrystusem. Maryja pokazała jak poddać się tchnieniu Ducha, tak by mógł przez nią działać. Maryja zachęca nas również do rozważania z nią na różańcu tajemnic zbawienia. Dziesiątka różańca, odmówiona w szczerej intencji, ma naprawdę wielką moc i jeśli tylko w to wierzymy Maryja wstawi się u Boga. Zachęcam do praktyki codziennego różańca, to tak niewiele, a możemy otworzyć drugiego człowieka na Boga. Oddajmy się Jej matczynej miłości.
„DUCH ŚWIĘTY namaścił Jezusa; dzięki Chrystusowi i ja otrzymałem Ducha Świętego, który sprawił, że narodziłem się na nowo do życia dziecka Bożego skierowanego w miłości i posłuszeństwie ku Ojcu; dlatego chcę prowadzić życie w Duchu, poddając się Jego tchnieniu i mocy.” Duch Święty którego otrzymaliśmy na chrzcie uczynił nas dziećmi Bożymi. Przypieczętował również naszą wiarę w Sakramencie Bierzmowania. Jak wielkim jest On darem trudno pojąć, a jednocześnie trudno pojąć jak my wszyscy mało korzystamy z Jego mocy. Słyszałem kiedyś pewien cytat: „Dary ducha świętego, otrzymane na sakramencie bierzmowania, są jak pięknie zapakowany prezent, który człowiek zamiast odpakować ustawia na półce, podziwia go, ale nigdy po niego nie sięga”, a przecież Duch Święty jest podporą, pomocą w każdej trudnej chwili. Kto chociaż raz modlił się o konkretny dar Ducha? A modlić się trzeba, bo każda modlitwa jest wysłuchana. Oddajmy się tchnieniu ducha i nigdy nie zaniedbujmy dobrych myśli które rodzą się w naszym sercu. Prośmy o to by Duch święty nami kierował i poddajmy się jego mocy.
„KOŚCIÓŁ - wspólnota pielgrzymującego ludu Bożego, zjednoczona z Ojcem przez Syna w Duchu Świętym jest jedynym środowiskiem życia, w którym może rozwijać się Nowy Człowiek; chcę wrastać coraz głębiej w tę braterską wspólnotę poprzez żywą komórkę grupy w ramach Kościoła lokalnego, który jest znakiem i urzeczywistnieniem Kościoła powszechnego.” Kościół to miejsce duchowego rozwoju chrześcijanina. Nie chodzi o świątynię, ale o wspólnotę wiernych. Życie we wspólnocie pozwala wzrastać duchowo i tylko we wspólnocie możemy być zbawieni. Tylko tam może się rozwijać Nowy Człowiek, czyli człowiek dążący do zjednoczenia z Bogiem. „Nie może mieć Boga za Ojca, kto nie ma Kościoła za Matkę”, dlatego poprzez małą grupę oazową chcemy wrastać we wspólnotę w ramach naszej Parafii. Według nauczania Soboru Watykańskiego II każdy chrześcijanin powinien przynależeć do jakiejś grupy w ramach Kościoła lokalnego, by czuć duchową jedność i współodpowiedzialność za cały Kościół oraz pełniej uczestniczyć w życiu Kościoła.
„SŁOWO BOŻE stanie się dla mnie światłem życia, jeżeli będę podejmował stały wysiłek zachowania go, pójścia za nim i czynienia go słowem życia; chcę karmić się nim jak najczęściej szczególnie poprzez osobiste i wspólne z braćmi studiowanie Pisma świętego.” Jeśli ktoś myśli, że Bóg przestał przemawiać do człowieka to się myli. Pismo Święte to wciąż aktualna księga słów Boga, który kieruje je do każdego z nas. Trzeba więc czytać Biblię i karmić się jej słowem. Ideałem byłoby codzienne czytanie i rozważanie Pisma Świętego, ale nawet wysłuchanie Ewangelii w Kościele jest już ziarnem rzuconym na ziemię naszego serca. Warto więc poświęcić tych kilka minut na przeczytanie krótkiego fragmentu. Nawet jeden werset może zawierać to co właśnie Bóg chce nam przekazać. Rozważanie Pisma pociąga za sobą jeszcze jedną kwestię- pójścia za nim. Znając zamysł Boga nie możemy pozostać na niego obojętni.
Jest to połowa z Drogowskazów Nowego Człowieka, w następnym numerze ukaże się druga część artykułu. Zachęcam do przeczytania.
Paweł