Oaza Parafia Lipowa

ADOROWAĆ CHRYSTUSA UBOGIEGO

Adoracje dla młodzieży

PRZYBYLIŚMY ODDAĆ MU POKŁON

Panie Jezu! Na początku naszej modlitwy prosimy Cię – ześlij na nas swojego Ducha. Wiemy bowiem, że tak naprawdę nie umiemy się modlić. Trudno jest nam nawet krótką chwilę wytrwać w ciszy i wewnętrznym skupieniu. Tak wiele spraw nas od Ciebie odciąga... Prosimy więc, ześlij Ducha Świętego, by uspokoił nasze serca, uciszył niepotrzebne myśli, by oswobodził nas od niepokoju. Ześlij, Panie, swojego Ducha, by otworzył nas na Twoją łaskę, byśmy mogli na chwilę zostawić wszystko, wytrwać przy Tobie, zachwycić się Tobą i wyjść stąd choć trochę lepsi...

Pieśń Duchu Święty, Przyjdź

Z Ewangelii wg św. Mateusza

„Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać mu pokłon. Herod przywołał ich potajemnie i wypytywał dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. Potem skierował ich do Betlejem. Mędrcy ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę”.

Panie Jezu! Również dziś spełnia się ta Ewangelia. Jak Mędrcy ponad dwa tysiące lat temu, tak i my dziś wędrujemy drogami świata i szlakami naszego życia. Tak jak oni wyszliśmy dziś z naszych domów, aby szukać odpowiedzi na niepokojące nas pytania. Tak jak oni mijaliśmy na naszej drodze zabieganych i zapracowanych ludzi. Zostawiliśmy na chwilę nasze rodzinne domy – to, co jest nam dobrze znane i co wypełnia naszą codzienność. Codzienność, w której pochłania nas tyle spraw, że czasem nawet brakuje nam chwili, by pomyśleć o tym, co jest naprawdę ważne. Szkoła, dom, telewizja, nauka, koleżanki i koledzy... Często tak wygląda nasz zwykły dzień. Czasem wydaje się być tak bardzo szary. Są chwile, w których bardzo chcielibyśmy coś zmienić, ale najczęściej nie wiemy, jak tego dokonać. Już tyle razy próbowaliśmy... Dlatego, gdy nadarzyła się okazja, wyruszyliśmy z nadzieją w drogę i teraz jesteśmy tutaj...

Pieśń

Dziś – nie szukamy króla. Niepokoi nas stan świata i to, co na nim się codziennie dzieje. Szukamy wskazówek dla naszego życia – wskazówek, które pomogłyby nam odnaleźć się w tym świecie. Szukamy kogoś, komu moglibyśmy zaufać, powierzyć swoje życie. Szukamy kogoś, kto nie oszukuje... Dlatego przychodzimy do Ciebie. Przychodzimy otworzyć na oścież nasze serca przed Tobą i powierzyć Ci nasze radości oraz smutki. Przychodzimy do Ciebie, abyś dotknął łaską naszych serc i abyś je uzdrowił. Tak bardzo potrzebujemy Twojej pomocy, Twojej miłości, Twojej bliskości.

Panie Jezu! W chwili ciszy chcemy teraz powierzyć Tobie to wszystko, z czym do Ciebie przychodzimy. Chcemy powiedzieć Ci o tym, co wypełnia nasze życie: o naszych radościach, problemach, niepokojach. Chcemy opowiedzieć Ci o tym, co wydarzyło się ostatnio w naszym życiu, i powierzyć Ci to, co nas czeka, czego oczekujemy. Przed Tobą, Panie, otwieramy drzwi naszych serc!

Chwila ciszy

Pieśń

W Ewangelii św. Mateusza czytamy, że po narodzeniu Jezusa w Betlejem „Mędrcy weszli do domu i zobaczyli Dziecię”. Do tego ewangelicznego wydarzenia nawiązał papież Benedykt XVI podczas Światowych Dni Młodzieży w Kolonii. Do zgromadzonych tam młodych powiedział: „Możemy sobie wyobrazić zdumienie Mędrców w obliczu Dzieciątka w pieluszkach! Tylko wiara pozwoliła im rozpoznać w postaci tego dziecka Króla, którego szukali, Boga, do którego prowadziła ich gwiazda. W Nim, wypełniając przepaść między tym, co skończone a nieskończonością, Przedwieczny wkroczył w czas, Tajemnica dała się poznać, ukazując się nam w kruchych członkach nowonarodzonego dziecka... Mędrcy są zdumieni wobec tego, co tu widzą: niebo na ziemi i ziemia w niebie; człowiek w Bogu i Bóg w człowieku; widzą zamkniętego w maleńkim ciele Tego, którego cały świat nie może ogarnąć”.

Pieśń

Panie Jezu! Właśnie teraz to zdumienie staje się i naszym udziałem. Mędrcy widzieli Ciebie leżącego na sianie i może trudno im było uwierzyć, że odnaleźli tego wielkiego Króla, którego zapowiadała gwiazda. Może spodziewali się ujrzeć Cię w wielkim i bogatym pałacu, tymczasem Ty ukazałeś się im w nędznej szopie, leżąc w żłobie. My też chcielibyśmy ujrzeć Cię w Boskiej chwale i majestacie, czyniącego wielkie znaki i cuda, tymczasem widzimy Cię obecnego w tej małej Hostii, bezbronnego i oddanego całkowicie w ręce ludzi, ogołoconego z zewnętrznych przejawów Twojego Bóstwa. Zupełnie tak, jak wtedy w Betlejem. Czasem tak jak Mędrcom trudno nam w to wszystko uwierzyć. Ale jednocześnie ogarnia nas zachwyt nad tak wielką tajemnicą – wszechmocny i wieczny Bóg, który ogarnia niezmierzony wszechświat i zamyka go w swej dłoni, przychodzi do nas w małej Hostii, którą człowiek zamyka w swojej dłoni. Stajesz się przez to, Panie, tak bardzo nam bliski, na wyciągnięcie ręki... Ty – Bóg. I za tą niewypowiedzianą tajemnicę miłości chcemy Ci dziękować.

Tak jak Mędrcy w ogromnym zdumieniu spotykamy się z niewyobrażalną wielkością Boga, który poniżył się do tego stopnia, że im ukazał się w żłobie, a nam wydaje siebie jako pokarm na ołtarzu. Pozwól, Panie, zachwycić się nam Twoim jakże wymownym milczeniem. Pozwól nam przez chwilę patrzeć na Ciebie obecnym w tej Hostii z taką żarliwą miłością, z jaką patrzyła nie Ciebie Twoja Matka, gdy byłeś małym dzieckiem i leżałeś w żłobie... pozwól nam się Tobą zachwycić...

Pieśń

„Mędrcy weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon”. Panie! Przychodzimy do Ciebie i zdumieni jesteśmy tym, co tu widzimy. Przejmuje nas Twoje ubóstwo, wyrzeczenie się dla nas tego, co wielkie. Święty Paweł napisał o Tobie, że TY będąc bogatym, dla nas stałeś się ubogim, aby nas swoim ubóstwem ubogacić. Będąc Bogiem, będąc bogatym, stałeś się człowiekiem, stałeś się ubogim, aby nas wszystkich ubogacić. Ale nam wydaje się czasem, że niczego nie potrzebujemy, że przecież tyle posiadamy: wiedza, umiejętności, talenty, dom, niekiedy pieniądze... Tylko – czy to wystarcza? Może otacza nas wiele dóbr i niczego nam nie brakuje, ale tak naprawdę, to wewnątrz nas panuje pustka. Nasze wnętrze jest ubogie. Ciągle panoszy się tam grzech: myślenie tylko o sobie, zazdrość, złość, ciągła ucieczka od modlitwy... Długo można by wyliczać. Chcemy to zmienić, ale nie wiemy jak.

Panie! Ty o tym wszystkim wiesz. Chcesz przywrócić nam nadzieję, dlatego nie pozostawiasz nas samych. Chcesz nam pomóc, przychodzisz do nas, dla nas stajesz się ubogim, aby nas swoją obecnością ubogacić. Jesteś teraz z nami, jesteś w tej białej Hostii.

Pieśń

Dajesz nam również swoje słowo, przykazania. Przede wszystkim zaś to największe: „Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”. Jak nas umiłowałeś? Aż do całkowitego daru z siebie. Widzimy to teraz dobrze, patrząc na monstrancję. Dajesz nam siebie całego, oddajesz się w nasze ręce i prosisz, byśmy i my czynili podobnie.

Dawać siebie innym – to jest prawdziwe bogactwo! Stawać się jak Ty ubogim to znaczy ciągle zapominać o sobie, wyrzekać się siebie, być jak Ty dla innych, służyć im, gdy tylko potrzebują naszej pomocy, umywać im nogi...

Dać siebie światu, ludziom, nie zostawiając nic dla siebie – tego nas uczysz, leżąc w betlejemskim żłobie. Tego nas uczysz, przebywając w tabernakulum i monstrancji. Tego nauczyłeś Mędrców, pokazując im, co tak naprawdę jest prawdziwym bogactwem. Sam przecież tak uczyniłeś – Ty Bóg. „Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”.

Panie! Uczysz nas, że również my powinniśmy stawać się ubodzy, aby innych ubogacać, wspierać. To jest lekarstwo na chorobę, która nas niszczy. Tak mamy przezwyciężać nasze grzechy, nasze wewnętrzne ubóstwo. Pomóż nam to zrozumieć, pomóż nam w to uwierzyć. Wiesz dobrze, że to jest niełatwa droga. Przecież sam ją przeszedłeś.

W chwili ciszy chcemy Cię prosić, Panie Jezu, o łaskę zrozumienia tej przedziwnej nauki, której nam udzielasz, spoglądając na nas z tej monstrancji. Prosimy Cię o siłę, byśmy mogli upodobnić się do Ciebie, byśmy mogli być tak jak Ty darem dla innych...

Pieśń

Panie! Czas naszego spotkania dobiega już końca. Musimy wracać do swoich domów, do naszych codziennych trosk i zajęć, do tego wszystkiego, co na chwilę zostawiliśmy. Ale tak jak Mędrcy wracamy od Ciebie przemienieni. Wracamy bogatsi o tą przedziwną naukę, której nam udzielasz, mówiąc, że aby odnaleźć samych siebie musimy się nauczyć rezygnować z siebie i dawać siebie innym. To jest źródło prawdziwego bogactwa!

Jezu! Idziemy z tą nauką w świat, który jej nie rozumie, bo nie chce rozumieć. Ale właśnie dlatego jest taki zagubiony. Prosimy – błogosław nam, byśmy naszym życiem świadczyli o tym, że ta nauka jest źródłem prawdziwego szczęścia i bogactwa. A gdy zabraknie nam sił, przyprowadź nas znowu do siebie, byśmy patrząc na Ciebie oddającego się nam w tej małej Hostii, nabrali sił do dalszego trwania w Twojej nauce.

BYĆ SZCZĘŚLIWYM

Panie Jezu Chryste, ukryty w tej małej kruszynie białego Chleba! Przychodzimy w kolejny pierwszy piątek miesiąca przed Twoje święte Oblicze, wierząc w to, że Ty, największy Władca i Pan, jesteś pośród nas w tej małej Hostii.

Wierzymy, że Ty jesteś Jednorodzony Synem Bożym, zrodzonym przed wiekami. Zrodzonym, a nie stworzonym. Wierzymy w to, że jesteś współistotny Ojcu i przez Ciebie wszystko się stało. Ty dla naszego zbawienia zstąpiłeś z nieba i za sprawą Ducha Świętego przyjąłeś ciało z Maryi Dziewicy stając się człowiekiem. Zostałeś dla nas umęczony, ukrzyżowany i pogrzebany, ale co ważne zmartwychwstałeś po trzech dniach. Wstąpiłeś do nieba, gdzie siedzisz po prawicy Ojca i przyjdziesz znów kiedyś w chwale, aby osądzić żywych i umarłych.

Pieśń

Z Ewangelii wg św. Marka

„Gdy wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, pytał Go: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne? Jezus mu rzekł: Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. Znasz przykazania: nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę. On Mu rzekł: Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości. Wtedy Jezus spojrzał z miłością na niego i rzekł mu: Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną! Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości”.

Tak jak młodzieniec z Ewangelii, dzisiaj stajemy, Jezu, przed Tobą, aby uzyskać odpowiedź na wiele nurtujących nas pytań, które przepełniają nasze młode serca. Któż z nas nie zastanawiał się nad tym, jak żyć, jak postępować, kogo słuchać, co jest w życiu najważniejsze, których praw przestrzegać, co robić w życiu i czemu się poświęcić? Jednak w ostateczności te pytania zawierają się w jednym pytaniu, skierowanym przez nas do Ciebie, Jezu: Co mamy czynić, aby osiągnąć życie wieczne?

Dzisiejszy świat podsuwa nam swoje odpowiedzi i kusi nas swoimi propozycjami: „Bóg tak, Kościół nie”, „Róbta co chceta”, „Żyj tak jakby Boga nie było”.

Jednak szczęście, które proponuje świat, jest pozorne i przelotne, sprawia, że jesteśmy płytcy i powierzchowni, a prawda, którą głosi, jest fałszywa. Zło działające we współczesnym świecie, w umiejętny sposób stara się nam, młodym, stojącym przed ważnymi życiowymi wyborami, przysłonić to, co jest prawdziwe i wieczne, a co daje pełnię szczęścia.

Tak naprawdę właściwą odpowiedzią na nasze pytania jesteś Ty, Panie Jezu. Twoje słowa i czyny sprzed 2000 lat są nadal aktualne i wskazują jedyną drogę do wiecznego szczęścia w domu Ojca.

Pieśń

Całym swoim życiem, Chryste, odsłaniałeś przed nami drogowskazy, za którymi powinniśmy postępować w naszym życiu, a którymi są przykazania. Ileż to już wieków temu przekazał je Bóg Mojżeszowi na górze Synaj i jakże są one aktualne w dzisiejszych czasach. Ale jako młodzi ludzie jeszcze niekiedy błądzimy, dokonujemy złych wyborów, gdyż podążanie za Tobą, Panie, wymaga wyrzeczeń i poświęceń, na które boimy się nieraz zdecydować. Podobni jesteśmy do młodzieńca, któremu kazałeś sprzedać cały majątek i rozdać ubogim. Twoje słowa go zasmuciły. My też nie zawsze godzimy się na radykalizm Ewangelii.

Rozumiemy, że coś jest w nas nie w porządku, ale nie zadajemy sobie trudu, żeby odkryć, co w nas jest złe. Nie zawsze trudzimy się, by w Twych przykazaniach ujrzeć drogę do pełni naszego człowieczeństwa. Dlatego chcemy Cię, Jezu, teraz za wszystkie nasze zaniedbania przeprosić.

Będziemy powtarzać: PRZEPRASZAMY CIĘ, PANIE

Za niegodne przyjmowanie Ciebie do naszych serc...

Za brak wiary w Twoją obecność w Eucharystii...

Za opuszczone niedzielne i świąteczne Mszę Święte...

Za brak szacunku dla rodziców, dziadków, wychowawców, kapłanów i starszych...

Za naszą pychę i wiarę jedynie w nasze siły...

Za wszystkie przewinienia naszego młodzieńczego życia...

Pieśń

Panie Jezu! Mimo, że w naszym krótkim wciąż życiu doświadczyliśmy już wiele zła, słabości i grzechu, to jednak nie tracimy nadziei. Wierzymy, Panie, że Ty jesteś źródłem prawdziwego szczęścia i że pozostaniesz z nami na zawsze, bo Ty wszystko, co czynisz, czynisz dla naszego dobra. Ileż to już łask i darów otrzymaliśmy od Ciebie. Za wiele z nich jeszcze nie zdążyliśmy podziękować, ale jako Twoje „owce”, Panie, znów wznosimy oczy ku Tobie w geście błagalnym.

Będziemy powtarzać: PROSIMY CIĘ, CHRYSTE

Abyśmy mieli siły i odwagę do świadczenia o Tobie w życiu codziennym...

Abyśmy umieli zachowywać Twoje przykazania...

Abyśmy dostrzegali Ciebie w bliźnich...

Abyśmy potrafili wybierać w życiu to, co dla nas jest naprawdę dobre i wartościowe...

Abyśmy nie popadali w zwątpienie...

Aby nasze serca przepełniały wiara, nadzieja i miłość...

Pieśń

Dobry nasz Panie! To, że kierujemy do Ciebie nasze prośby, nie znaczy, że do tej pory nic nie otrzymaliśmy od Ciebie. Bo skądże mamy wszystko, jeśli nie od Ciebie, Boże. Wszystko, co posiadamy, kim jesteśmy, zawdzięczamy Twojej niezmierzonej dobroci. Ewangeliczny młodzieniec także, wszystko, co posiadał, otrzymał w darze, dzięki Twojej łaskawości. Chcemy teraz przynajmniej słowami podziękować Ci za te wszystkie dary.

Będziemy powtarzać: DZIĘKUJEMY CI, PANIE JEZU

Za Twoją obecność wśród nas...

Za życie, którym nas obdarzyłeś...

Za wszystkie dary otrzymane od Ciebie...

Za Twoją miłość, która trwa od wieków...

Za to, że nas wspomagasz w chwilach trudnych...

Za to, że nam ukazujesz drogę do domu Ojca...

Pieśń

O, Panie, jak bezradne są nasze słowa. Jak małą pojemność mają nasze umysły i serca. Klęczymy zawstydzeni przed tajemnicą Twojej miłości. Nazwałeś nas przyjaciółmi. Przypieczętowałeś tę przyjaźń swoją śmiercią. Sam wyznałeś: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich”. Jak więc mamy dziękować Tobie, Panie, za to wyniesienie nas do godności przyjaciół Boga?

Powiedziane jest, że „kto przyjaciela znalazł, skarb znalazł”. Ty, Panie Jezu, jesteś naszym skarbem i nigdzie indziej, jak tylko w Tobie jest źródło i szczyt naszego ludzkiego szczęścia. Bo cóż jest nad życie z Tobą, w Tobie i dla Ciebie? Wszystko inne przy tym jest marnością. Dlatego też każdy z nas z osobna pragnie Ci oddać swoje życie, abyś nim pokierował i doprowadził nas do wiecznego szczęścia.

Pieśń

Jeszcze dziś, Panie Jezu, słyszymy słowa Sługi Bożego Jana Pawła II: „Szukałem was, a teraz wy przyszliście do mnie”. Odczytujemy je również w odniesieniu do Ciebie. Jakże często się zdarzało, że ziemskie sprawy i przyjemności oddalały nas, Panie, od Ciebie, nawet wtedy, gdy byłeś bardzo blisko, gdy wyciągałeś do nas rękę, gdy nas do siebie zapraszałeś. Ale szczęście, które one dawały, było pozorne, chwilowe, ulotne. Teraz my przychodzimy do Ciebie i obiecujemy, że będziemy trwać przy Tobie i nic nie zdoła nas oddalić od miłości Twojej. Bo tylko Ty jesteś prawdziwym życiem i szczęściem.

Dziękujemy, Chryste, ukryty w Najświętszym Sakramencie za ten czas wspólnie przeżyty i za to, że zechciałeś nas wysłuchać. Twojej niezmierzonej miłości zawierzamy nasze życie, naszą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

Pieśń na zakończenie

MIŁOWAĆ JEZUSA W EUCHARYSTII

Klęczymy przed Tobą, Panie Jezu, utajony w Najświętszym Sakramencie i wpatrujemy się w Twe święte Ciało. Uwielbiamy Cię, Panie, i kochamy. Wyznajemy naszą wiarę i prosimy Cię, umocnij nas swoją łaską, abyśmy postępowali zawsze nie według naszej, lecz Twojej woli.

Pieśń

Panie Jezu! Wyrażamy naszą wdzięczność, że jesteś z nami i że możemy być z Tobą. Spotykamy Ciebie uwielbionego i zmartwychwstałego. Bądź błogosławiony, Panie! Chcemy chwalić Ciebie, jak długo żyć będziemy; chcemy śpiewać Tobie, póki będziemy istnieć. „Ty jesteś wśród nas, Panie, a imię Twoje zostało wezwane nad nami”.

Idziemy przez świat, aby – jak mówił Jan Paweł II – „budować miasto Boga, Twoje miasto pośród miasta ludzi”, aby wszyscy wyznawali, że Ty jesteś Bogiem oraz Panem życia i śmierci. Jesteśmy Twoimi. Oddajemy Ci nasze życie. Za świętym Pawłem wyznajemy: Jeśli Ty, Boże z nami, któż przeciwko nam? Któż nas może odłączyć od miłości do Ciebie? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Nikt nas nie może odłączyć od Twej miłości; ani życie, ani śmierć, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ani co wysokie, ani co głębokie. Nic nas nie zdoła odłączyć od Ciebie, Panie.

Pieśń

To Ty, Panie, jesteś światłem i zbawieniem naszym, kogóż mamy się lękać? Tyś obroną naszego życia, przed kim mamy się trwożyć?

Dodawaj nam sił, byśmy potrafili innym wskazywać Ciebie – Drogę, Prawdę i Życie.

„Spraw Panie, abyśmy:

Siali miłość tam, gdzie panuje nienawiść, wybaczenie tam, gdzie panuje zwątpienie,

Nadzieję tam, gdzie panuje rozpacz, światło tam, gdzie panuje mrok,

Radość tam, gdzie panuje smutek.

Spraw, abyśmy mogli:

Nie tyle szukać pociechy, co pociechę dawać,

Nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć,

Nie tyle szukać miłości, co kochać.

Albowiem dając – otrzymujemy,

Wybaczając – zyskujemy przebaczenie,

A umierając – rodzimy się do nowego życia” (św. Franciszek z Asyżu)

Pieśń

Klęcząc przed Tobą, Panie Jezu, chcemy Cię uwielbiać i wychwalać Twoje Imię.

Będziemy powtarzać: BĄDŹ UWIELBIONY, JEZU

Za to, że ofiarowałeś się za nas na krzyżu…

Za to, że zostawiłeś nam w Najświętszym Sakramencie pamiątkę swej męki…

,za to, że stałeś się dla nas chlebem na życie wieczne…

Za to, że trwasz w nas, a my w Tobie…

Za to, że przebywasz tu z nami…

Za to, że ukochałeś nas miłością odwieczną…

Za to, że prowadzisz nas do życia wiecznego…

Pieśń

Jezu, Panie nasz! Prawdziwy pokarmie dusz, do Ciebie się zwracamy, przed Tobą pragniemy trwać. Staramy się odpowiadać na nasze chrześcijańskie powołanie z nowym zapałem, z wewnętrzną cnotą, z gotowością do ofiary, jakiej dowód dałeś nam słowem i przykładem. Ty, Jezu, poprzedziłeś kroki każdego człowieka, przebaczyłeś mu grzechy, wszystkich i każdego podnosisz do dawania szlachetniejszego, bardziej przekonywującego i czynnego świadectwa życia.

W modlitwie do Boga Ojca prosiłeś: Ojcze, spraw „aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy”. Kiedy zatrzymujemy się, Panie Jezu, nad słowami tej Twojej modlitwy, to coraz wyraźniej widzimy, że w naszym codziennym życiu tak mało jest jedności – jedności nas z Tobą i tej wzajemnej, międzyludzkiej – solidarności, tak mało miłości, której skutkiem jest jedność. Mało wciąż jest tych, którzy z Tobą się jednoczą, a tak wiele obojętności wobec Ciebie i Twojej Ewangelii.

Będziemy powtarzać: PROSIMY CIĘ, PANIE JEZU

Abyśmy mogli zawsze wypełniać wolę Ojca, który jest w niebie…

Abyśmy nasze życie układali według zasad Twojej Ewangelii…

Abyśmy wiernie zachowywali wszystkie Boże przykazania…

Abyśmy nigdy nie odchodzili od dróg Twojej Miłości…

Abyśmy, doświadczając Twego miłosierdzia, okazywali je naszym bliźnim, potrzebującym pomocy…

Abyśmy, czerpiąc z zasług Twojej zbawczej męki, przyczyniali się do rozwoju Twego królestwa na ziemi…

Pieśń

A teraz niech w ciszy przez chwilę mówią nasze serca. Chcemy Ci, Boże, powierzyć siebie nawzajem i wszystkich, którzy są nam bliscy. Chcemy błagać o miłosierdzie dla nas i całego świata.

Chwila ciszy

Koronka do Miłosierdzia Bożego

Panie Jezu! Umocnij nas swym błogosławieństwem, aby nasze życie stawało się coraz piękniejsze. Umacniaj nas na drodze nieustannego spotykania Ciebie.

Adoracje dla grup parafialnych

POKŁADAĆ NADZIEJĘ W PANU

Panie Jezu Chryste, ukryty w tej odrobinie eucharystycznego Chleba! Chryste, dla którego wszystko istnieje oraz w którym wszystko ma swoje miejsce i prawdziwą wartość. Gromadzimy się dzisiaj w naszej parafialnej świątyni, aby się z Tobą spotkać, jako Tym, który jest źródłem naszej wiary, nadziei i miłości. Spotkanie z Tobą jest dla nas czasem wyjątkowym i bezcennym. Trwając przy Tobie, Panie, każdy z nas pragnie Cię uwielbiać, przepraszać i błagać o łaski potrzebne dla nas wszystkich, a w sposób szczególny dla tych, którzy działają we wspólnotach na terenie naszej parafii.

Pieśń Być bliżej Ciebie chcę

Panie Jezu! Wiara w Ciebie ukazuje nam prawdziwe oblicze Boga i wzywa nas do uczestnictwa w życiu prawdziwie chrześcijańskim. Przez wiarę poznajemy, że chcesz nas, Panie, hojnie obdarzyć swoimi darami. Każdy z nas ze swej strony pragnie życia z Tobą, gdyż „jak łania pragnie wody ze strumieni, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże”.

Słowa proroka Jeremiasza: „Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu, i Pan jest jego nadzieją” – są dla nas drogowskazem na drodze kroczenia ku Tobie. Warunkiem naszego szczęścia jest całkowite zawierzenie naszego życia Tobie, który jesteś „drogą i prawdą, i życiem”. Pokładanie ufności w Tobie i czynienie tego, co dobre, jest gwarancją szczęśliwego i bezpiecznego życia. W naszej wędrówce nie jesteśmy jednak sami, bo Ty, Panie, jesteś blisko nas i nieustannie troszczysz się o nasze życie udzielając nam łaski, abyśmy „poznali, że to Twoja ręka, żeś Ty, Panie, tego dokonał”, czego jesteśmy naocznymi świadkami. Za każdy przejaw Twojej niewypowiedzianej miłości względem nas bądź uwielbiony.

Będziemy powtarzać: BĄDŹ UWIELBIONY, PANIE JEZU

Za Twoją obecność w tej okruszynie białego Chleba…

Za łaski, które na nas, bez naszych zasług, nieustannie zsyłasz…

Za to, że nigdy nas nie opuszczasz, lecz zawsze jesteś blisko nas…

Za dar nadziei w przeciwnościach życia…

Za to, że wspomagasz nasze wspólnoty i grupy apostolskie w dawaniu świadectwa prawdziwej i jedynej Nadziei…

Za to, że zaprosiłeś nas na spotkanie z Tobą…

Pieśń Cóż Ci, Jezu, damy

„Kościele. Tobie ta nadzieja została ofiarowana w darze, abyś ją z radością przekazywał w każdym czasie i pod każdą szerokością geograficzną. Niech zatem głoszenie Jezusa, które jest Ewangelią nadziei, będzie twą chlubą i racją twego istnienia” (EE 45). My, którzy tworzymy Chrystusowy Kościół, nie możemy przejść obojętnie wobec tych słów, jakie wypowiedział nasz umiłowany Ojciec Święty, dziś już Sługa Boży, Jan Paweł II. Jesteśmy zobowiązani do świadczenia naszym życiem o Tobie, Panie Jezu. Twoje słowa „Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni, i żyjący” – są zachętą i nadzieją, że nasza działalność ma sens, że nie jest to daremny wysiłek.

Pieśń

Fundamentem naszej nadziei jest wiara w Ciebie, Panie, który zmartwychwstałeś i który żyjesz, który jesteś wśród nas. Tylko nadzieja oparta na takiej wierze może prowadzić nas do dawania świadectwa w codziennym życiu. Jesteśmy świadomi, że świadectwo nadziei, mające źródło w Słowie Bożym, nie wiąże się tylko z wielkimi dziełami, ale także z prostymi znakami szacunku i życzliwości wobec drugiego człowieka: dobre słowo, wdzięczność, umiejętność zwrócenia uwagi na człowieka i jego przeżycia, dostrzeżenie małych gestów miłości, widzenie człowieka przez pryzmat jego godności i wysiłków, a nie tylko przez jego osiągnięcia.

Pieśń

Panie Jezu! Klęcząc przed Tobą ukrytym w Najświętszym Sakramencie, musimy przyznać się do tego, że nie zawsze potrafimy dawać prawdziwe świadectwo o Tobie. Jesteśmy świadomi naszej słabości. Mamy jednak nadzieję, że Ty, Panie, przebaczysz nam nasze grzechy, upadki i zaniedbania. Dlatego każdy z nas woła do Ciebie: „Panie, zmiłuj się nade mną; uzdrów mnie, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie!” (Ps 41,5).

Będziemy powtarzać: PRZEPRASZAMY CIĘ, PANIE JEZU

Za to, że nie ufamy w Twoją pomoc w podejmowanych przez nas zadaniach…

Za niegodne przyjmowanie Ciebie w Eucharystii…

Za to, że brakuje nam miłości w relacjach międzyludzkich…

Za chodzenie własnymi ścieżkami…

Za niedbałe podejmowanie obowiązków wynikających z przynależności do wspólnoty czy grupy apostolskiej…

Pieśń

Każdy człowiek, by żyć, potrzebuje nadziei. Jezu! Ty powiedziałeś wyraźnie: „Przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości”. Każdy z nas jest powołany do tego, by czynić wieczność obecną w czasie teraźniejszym. Prawdziwym Twoim świadkiem, Chryste, jesteśmy tylko wtedy, gdy żyjemy nadzieją, zapewniamy nadzieję i niesiemy nadzieję innym. Do takiej postawy zachęca nas też święty Paweł, przestrzegając przed prowadzeniem życia tak, jak ci, którzy utracili nadzieję. Dlatego mamy w pamięci słowa Psalmisty: „Miej nadzieję w Panu i strzeż Jego drogi, a On cię wyniesie, abyś posiadł ziemię”. Słowa te przypominają nam o konieczności strzeżenia i przekazywania depozytu wiary, gdyż to właśnie my jesteśmy „wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym, abyśmy ogłaszali dzieła potęgi Tego, który nas wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła” (1 P 2,9). Na tej podstawie jesteśmy zobowiązani do głoszenia światu Ewangelii. Jesteśmy zobowiązani, aby opowiadać o Tobie, Panie Jezu, wszystkim ludziom, których spotykamy na co dzień.

Pieśń

Dobra Nowina o Tobie, Panie, zawiera również nadzwyczajne orędzie mówiące o tym, że Ty nas kochasz i dlatego nas odkupiłeś. Stało się tak, bo „tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16).

Panie Jezu! Prosimy Cię, abyś dopomógł nam, byśmy potrafili świadczyć o Tobie nie tylko słowem, ale również przykładem. W Piśmie Świętym czytamy: „O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem!” (Flp 4,6). Dlatego zachęceni tymi słowami, z jeszcze większą ufnością i wytrwałością pragniemy Cię prosić, Panie, o łaski tak bardzo nam potrzebne, abyśmy mogli stać się autentycznymi świadkami Nadziei.

Będziemy powtarzać: PROSIMY CIĘ, PANIE JEZU

O łaskę jednania braci i sióstr w wierze…

O całkowitą bezinteresowność w głoszeniu Dobrej Nowiny…

O prawdziwą wiarę, nadzieję i miłość, abyśmy mogli być Twoimi świadkami…

Aby nasze serca tętniły żywą wiarą, niezłomną nadzieją i gorącą miłością…

Abyśmy potrafili przezwyciężać nasze słabości…

Abyś wysłuchał wszystkich próśb naszych, które są zgodne z Twą świętą wolą…

Chwila ciszy

Pieśń O Panie, Tyś moim Pasterzem

Panie Jezu, utajony w Najświętszym Sakramencie! Nasze spotkanie z Tobą dobiega końca. Udziel nam swego błogosławieństwa na kroczenie drogą Nadziei, abyśmy mogli iść i owoc przynosić, i by owoc Twój trwał, bo „nadzieja zawieść nie może” (Rz 5,5). Dlatego wołamy do Ciebie za Psalmistą: „Spocznij jedynie w Bogu, duszo moja, bo od Niego pochodzi moja nadzieja”. „Pan moją mocą i tarczą! Moje serce Jemu zaufało: Doznałem pomocy, więc moje serce się cieszy i pieśnią moją Go sławię. Pan jest mocą zbawczą dla swojego ludu, twierdzą zbawienia dla swego pomazańca. Ocal Twój lud i błogosław Twemu dziedzictwu, bądź im pasterzem, na ręku nieś ich na wieki”. Dlatego: „Śpiewajcie Jemu pieśń nową, pełnym głosem pięknie Mu śpiewajcie!”.

UMACNIAĆ WIARĘ W JEZUSA

Panie Jezu ukryty w Najświętszym Sakramencie! Klękamy w pokorze serca przed Tobą, wyznając naszą wiarę w Twoją obecność pośród nas. Chcemy trwać przed Tobą na modlitwie. Przychodzimy prosić Cię, Panie, o głębszą i autentyczną wiarę w Twoją miłość względem każdego człowieka, za którego oddałeś swoje życie na krzyżu. Niech dzięki głębokiej wierze właściwie spełniamy swoje zadania. Panie, umocnij naszą wiarę.

Chwila ciszy

Chcemy Cię teraz, Panie, uwielbić, dlatego wołamy: BĄDŹ UWIELBIONY, PANIE

Za Twoją obecność pośród nas w Najświętszym Sakramencie…

Za Twoją miłość względem nas…

Za nasze wspólnoty, w których możemy realizować nasze powołanie do świętości…

Za naszą wspólnotę parafialną, w której możemy świadczyć o Tobie…

Za wszystko, co otrzymujemy od Ciebie każdego dnia…

Pieśń Jezu, miłości Twej

Stajemy w duchu pokory i naszego głębokiego uniżenia względem Ciebie, Panie Jezu. Wyznajemy naszą miłość względem Ciebie ukrytym w białej Hostii. Dlatego pragniemy na początku naszego spotkania z Tobą dziękować za Twoją miłość względem nas. Za to, że udzielasz nam potrzebnych łask i darów, abyśmy właściwie spełniali swoje zadania w naszych grupach i wspólnotach, tworząc jedną rodzinę, jaką jest nasza parafia. Pragniemy za całe dobro otrzymane od Ciebie wyrazić naszą wdzięczność.

Będziemy powtarzać: DZIĘKUJEMY CI, PANIE

Za dar wiary, którym możemy się dzielić z naszymi bliźnimi...

Za otrzymane zdolności, dzięki którym możemy świadczyć o Twojej miłości...

Za to, że mimo obowiązków i zajęć znaleźliśmy czas, aby zaangażować się w życie parafialne...

Za Twoją miłość, której nam udzielasz, abyśmy mogli nią obdarzać innych...

Pieśń Dzięki, o Panie

Panie Jezu! Klęcząc przed Tobą, mamy jednak świadomość naszych słabości i zaniedbań wobec naszych bliźnich. Nie zawsze wykonywaliśmy nasze zadania w sposób właściwy i z głęboką wiarą. Wiele razy postępowaliśmy, jakbyśmy byli władcami samych siebie, często buntowniczo odwracaliśmy się od Ciebie. Działaliśmy według własnego upodobania, a nie Twojego. Uznajemy naszą słabość i brak wrażliwości na potrzeby innych, którzy potrzebowali często naszej pomocy. Dlatego pragniemy za to wszystko przeprosić Cię, Panie.

Będziemy powtarzać: PRZEBACZ NAM, PANIE JEZU

Za grzechy naszej niewiary i usuwanie Ciebie z naszych codziennych zajęć...

Za lekceważenie Twoich przykazań...

Za brak odwagi w wyznawaniu Ciebie i odpowiedzialności za Twój Kościół...

Za brak poszanowania własności społecznej, nieuczciwość w pracy, wszelką obojętność na potrzeby bliźnich...

Za zaniedbywanie obowiązków wynikających z przynależności do grupy parafialnej…

Pieśń Panie, przebacz nam

Jezu, aby naprawić zniewagę wobec Twego Boskiego Majestatu, przedstawiamy Ci zadośćuczynienie, które Ty sam niegdyś ofiarowałeś Ojcu na krzyżu i które ponawiasz każdego dnia na ołtarzu. Przyrzekamy z głębi serca, przy pomocy Twojej łaski, wynagradzać za grzechy popełnione przez nas i naszych bliźnich i za obojętność na tak wielką Twoją miłość silną wiarą i czystym sercem.

Za kardynałem wezwaniem powtarzamy:

„Boże mój, wierzę, wiem i czuję, że Ty jesteś najwyższym Dobrem.

A mówiąc tak, myślę nie tylko o najwyższej Dobroci i Życzliwości,

Ale o tym, że jesteś najwyższą Pięknością.

Boże mój, wiesz nieskończenie lepiej niż ja, jak słabo kocham Ciebie.

W ogóle bym Cię nie kochał, gdyby nie łaska Twoja.

Ty bowiem, Panie mój, jesteś najwyższym i jedynym Władcą i moją miłością”.

Pieśń Ja wiem, w kogo ja wierzę

Panie Jezu! Ty nam dajesz swoje Ciało, abyśmy umocnieni Twoją miłością mogli wyprowadzać innych z ubóstwa materialnego, a także z ubóstwa duchowego. W dzisiejszym świecie człowiek zagubił poczucie swojej wartości. Coraz częściej deptana jest godność człowieka. Dlatego pragniemy ukazywać swoim postępowaniem wartość każdego człowieka, którego Ty do końca umiłowałeś swoją nieskończoną miłością.

Prosimy Cię, Panie, abyś udzielił nam głębokiej wiary, abyśmy jej mocą mogli dawać innym Twoją miłość. Z głębi naszych serc zanosimy do Ciebie nasze prośby.

Będziemy powtarzać: PROSIMY CIĘ, PANIE

O głęboką i niezachwianą wiarę...

O szczerą miłość względem naszych bliźnich...

O umiejętność słuchania drugiego człowieka...

O jeszcze głębsze zrozumienie naszego posłannictwa we wspólnocie parafialnej...

O umiłowanie Eucharystii...

O rzetelne i konsekwentne wypełnianie naszych obowiązków...

Pieśń Być bliżej Ciebie chcę

Panie Jezu! Słowami modlitwy świętego Franciszka z Asyżu prosimy Ciebie:

„Uczyń mnie narzędziem Twojego pokoju,

Pozwól mi nieść miłość, gdzie panuje nienawiść.

Pozwól mi nieść prawdę, gdzie panuje błąd.

Pozwól mi nieść zgodę, gdzie panuje niezgoda.

Pozwól mi nieść wiarę, gdzie panuje zwątpienie.

Pozwól mi nieść radość, gdzie panuje smutek.

Pozwól mi nieść światło, gdzie panuje ciemność”.

Pieśń

Panie! Ty znasz nas do końca i sam wiesz najlepiej, jacy jesteśmy. Nie zawsze spełniamy powierzone nam zadania w sposób właściwy. Często poprzestajemy na tym, co łatwe, co nie wymaga od nas większego wysiłku. Ale wiemy, Panie, że sami nie jesteśmy w stanie być Twoimi apostołami, dlatego trwamy tutaj przed Tobą, aby umocnić naszą wiarę, pogłębić naszą miłość i wzmocnić nadzieję.

Tylko miłość jest w stanie przezwyciężyć wszystkie trudności, jakie napotykamy na naszej drodze służenia innym. Pragniemy wprowadzić Twoje zasady miłości w nasze życie, poprzez właściwe spełnianie obowiązków w naszej codzienności. Pragniemy tworzyć z naszej wspólnoty parafialnej wspólnotę zgody i miłości.

Pieśń Gdzie miłość wzajemna i dobroć

Chryste pozostający z nami w Najświętszym Sakramencie! Prosimy Cię: daj niewierzącym – światło wiary, słabym w wierze – wytrwanie, a proszącym Cię – potrzebne łaski.

Zanosimy nasze błagania za cały Kościół święty, szczególnie za naszą wspólnotę parafialną. Udziel nam potrzebnych łask, abyśmy świadczyli o Tobie w naszym środowisku. Wszystko, co zamierzymy, niech wypełnia głęboka wiara.

Chwila ciszy

Panie! Dziękujemy Ci za to spotkanie z Tobą, naszym Mistrzem i wzorem w służeniu naszym bliźnim. Niech w tym wszystkim będzie obecna Twoja miłość. Udziel nam swych łask i obdarz nas swoim błogosławieństwem, abyśmy byli apostołami Twojego słowa w świecie.

Adoracje dla całej wspólnoty parafialnej

CHRYSTUS – ŹRÓDŁO MIŁOSIERDZIA

Panie Jezu ukryty w postaci Eucharystycznego Chleba! Stajemy tu dzisiaj przed Tobą świadomi naszej małości i grzeszności. W sercach naszych jest jednak nieprzerwana radość, bo to właśnie w Tobie, Jezu, Bóg Ojciec objawił nam swoją niezmierzoną miłość. Za to wszystko pragniemy wielbić Ciebie, Chryste, w Twoim miłosierdziu.

Kochamy Cię, Panie nasz, bo przychodzisz wybaczyć nasze winy, a przez to uzdrowić nasze ciało i naszą duszę. Święty Mateusz zapisał w swojej Ewangelii, że Ty, Jezu, nie przyszedłeś powołać sprawiedliwych, ale grzeszników. Nasze serca czują w tych słowach Twoją wielkość. Każdego człowieka obdarzyłeś nieustanną miłością. Wielbimy Cię, Chryste, bo bardziej pragniesz dla nas miłosierdzia, niż ofiary.

Chwila ciszy

Jezu! W swoim miłosierdziu myślałeś o wszystkich utrudzonych i obciążonych. Mówiłeś do nich: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie” (Mt 11,28-30).

Przychodzimy dziś do Ciebie, Chryste, ze swoimi obciążeniami, cierpieniami, krzyżami i strapieniami, bo wierzymy, że Twoje miłosierdzie przyjmuje nas takimi, jakimi jesteśmy.

Pieśń O mój Jezu w Hostii skryty

Jezu ukryty w białej Hostii! Wpatrujemy się w Ciebie i dostrzegamy Twoje nieprzebrane miłosierdzie. Pragniemy je także dostrzec w naszym życiu. Jest ono jak złota nić wpleciona w całą materię naszego istnienia.

Święta Faustyna – wielka orędowniczka Miłosierdzia Bożego – pisała, że dusza jej jest wielkim i wspaniałym światem, w którym mieszka Bóg, a poza Nim nikt tam wstępu nie ma. Siostra Faustyna nazywała swoją duszę tabernakulum – miejscem, w którym przebywasz w postaci Hostii.

Dziś, Panie, chcemy otworzyć nasze serca, aby przyjąć Ciebie – Źródło Największej Miłości. Twoja miłość to sprawia, że możemy tu dziś przyjść i być tylko z Tobą. Dobrze jest wiedzieć, że jesteś cichy, pokorny sercem i dajesz ukojenie duszy cierpiącej. Dlatego za Psalmistą chcemy wyśpiewać Ci Psalm wdzięczności:

„Chcę błogosławić Pana w każdym czasie,

Na ustach moich zawsze Jego chwała.

Dusza moja będzie się chlubiła w Panu,

Niech słyszą pokorni i niech się weselą!

Uwielbiajcie ze mną Pana, imię Jego wspólnie wywyższajmy!

Szukałem Pana, a On mnie wysłuchał

I uwolnił od wszelkiej trwogi.

Spójrzcie na Niego, promieniejcie radością,

A oblicza wasze nie zaznają wstydu.

Oto biedak zawołał, a Pan go usłuchał

I wybawił ze wszystkich ucisków.

Anioł Pana zakłada obóz warowny

Wokół bojących się Jego i niesie im ocalenie.

Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest Pan,

Szczęśliwy człowiek, który się do Niego ucieka.

Bójcie się Pana, święci Jego,

Gdyż bogobojni nie doświadczają biedy.

Możni zubożeli i zaznali głodu,

A szukającym Pana żadnego dobra nie zabraknie” (Ps 34,2-11).

Jezu Chryste! Niech dusza każdego z nas chlubi się w Tobie i niech Cię wysławia!

Pieśń Bądźże pozdrowiona, Hostio żywa

Hostio żywa, jedyna siło nasza, Zdroju miłości i miłosierdzia dla naszych dusz! Przepełnieni głęboką wiarą i nadzieją przedstawiamy Ci wszystkie sprawy naszego codziennego życia. Składamy je przed Tobą, bo głęboko wierzymy, że je przyjmiesz i pomożesz nam w ich rozwiązaniu.

Słowami świętej Faustyny Kowalskiej pragniemy Cię, Jezu, wielbić.

Będziemy powtarzać: UWIELBIAMY CIĘ, PANIE JEZU

Za dowód nieskończonego miłosierdzia ku nam, a szczególnie ku biednym grzesznikom …

Za nieskończoną cenę miłosierdzia, która wypłaci wszystkie nasze długi …

Za ogień najczystszej miłości, który płonie z Ojca Przedwiecznego …

Za lekarstwo na wszystkie niemoce nasze, które płynie z Twojego miłosiernego Serca …

Za nadzieję w czasie cierpienia i przeciwnościach życia …

Za siłę do walki z naszymi grzechami i uwodzicielskimi kuszeniami szatana …

Za promie łaski w szarzyźnie naszego powszedniego dnia …

Pieśń Jezu, miłości Twej

Jezu Chryste! Świadomi jesteśmy naszych win i słabości, i wiemy, że każdy grzech Cię rani. Tak często schodzimy z drogi Twoich przykazań. Szukamy drogi, która wiedzie przez ciemność i grzech. Zapominamy, jak wielką miłością nas otaczasz przez cale nasze życie.

Pełni ufności w Twoje miłosierdzie pragniemy wspólnym aktem czci zadośćuczynić za wszelkie zło od nas pochodzące. Prosimy, wybacz nam wszystkie grzechy i przeciwności oraz wskaż nam jedyną drogę, która doprowadzi nas do szczęścia i pełnego radowania się w Tobie.

Będziemy powtarzać : PRZEPRASZAMY CIĘ, PANIE JEZU

Za to, że tak często liczymy wyłącznie na nasze własne siły, a zapominamy o wszechmocy Boga …

Za to, że szukamy własnych rozwiązań, a nie idziemy drogą przez Ciebie wyznaczoną …

Za to, że na pierwszym miejscu stawiamy miłość do siebie, a zapominamy o miłości Boga i bliźniego …

Za to, że nie dostrzegamy Twojej miłości, którą nas otaczasz w sakramencie Eucharystii…

Za zaniedbywanie sakramentu pokuty i pojednania – owocu wielkiego Miłosierdzia Bożego

Za brak zadumy w czasie Mszy świętej i innych nabożeństw …

Za znieważanie uroczystości i dni świątecznych niepotrzebną pracą …

Jezu! Ty wiesz jak wielki jest brak miłości w naszych domach, w naszym narodzie i na całym świecie. Nie szanujemy życia, które od Ciebie pochodzi. Zabijamy samych siebie narkotykami, alkoholem, nieczystymi pragnieniami i czynami. Wielu z nas zostało opanowanych duchem złości, przemocy i zniszczenia. Przebacz nam, że często osądzamy i odrzucamy innych.

Wierzymy jednak, Panie, że zależy Ci na każdym z nas. Klęczymy więc i ośmielamy się prosić o siłę i łaskę do poprawy naszego życia. Ty nas nigdy nie odrzucasz i nie pozostawiasz samych. Bądź dla nas, Jezu, jedynym nauczycielem i wzorem.

Pieśń Pójdź do Jezusa

Panie Jezu! Powiedziałeś: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5,7). Ewangeliczni miłosierni to ci, którzy są pełni serdecznego współczucia, zawsze są gotowi przyjść bliźniemu z pomocą, przebaczyć mu, zrezygnować z chęci zemsty, odpowiedzieć miłością na nienawiść. Taki ideał powinien znajdować się na pierwszym miejscu także w naszym życiu. Tak często w naszych sąsiedztwach nie ma zgody i wzajemnej wyrozumiałości. W naszych rodzinach brakuje miłości, która jest źródłem wszelkiego dobra. Często żyjemy w grzechu, który nas przytłacza i zaciemnia obraz rzeczywistości. Jedynym naszym ratunkiem jest przylgnięcie do pełni Miłości, którą jesteś Ty, Chryste. Ty przebaczasz nam grzechy w sakramencie pokuty i ofiarujesz swoje Ciało i Krew w Eucharystii. Te sakramenty pomagają nam w drodze ku świętości i ku życiu wiecznemu. Pomóż, Panie, byśmy nigdy tych sakramentów nie znieważali, lecz pełni wiary i nadziei nimi żyli.

Chryste! Na końcu naszych rozważań i modlitwy błagamy, byś nas pokrzepił i umocnił swoją miłością, byśmy nosili ją w naszych sercach każdego dnia. Chcemy zanieść ją do naszych domów, szkół, miejsc pracy i przez to ubogacić się wzajemnie. Prosimy Cię, Panie, niech na tej drodze towarzyszy nam Twoje błogosławieństwo.

WIARA DROGOWSKAZEM MIŁOŚCI

Panie Jezu! Gromadzimy się wokół Ciebie jako wspólnota parafialna. Wielbimy Cię za Twoją obecność wokół nas i słowami Psalmisty wyznajemy wiarę w Ciebie:

„Panie, przenikasz i znasz mnie, Ty wiesz kiedy siadam i wstaję.

Z daleka przenikasz moje zmysły, widzisz moje działanie i mój spoczynek

I wszystkie moje drogi są Ci znane.

Choć jeszcze nie ma słowa na języku: Ty, Panie, już znasz je w całości.

Ty ogarniasz mnie zewsząd i kładziesz na mnie swą rękę” (Ps 139,1-5).

Jakże blisko jesteś, Panie, niemal na wyciągnięcie dłoni. Utaiłeś się w małej Hostii, aby zawsze być razem z nami. „Chlebie życia” w Tobie wypełnia się w najdoskonalszy sposób obietnica, że jesteś z nami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.

Panie Jezu! Chcemy zatrzymać się na chwilę i zapomnieć o tym, co nas od Ciebie odciąga. Pragniemy Cię adorować i wsłuchiwać się w Twój głos.

Chwila ciszy

Panie! Jesteś jak gdyby niewysłowiona przestrzeń, która wszystko ogarnia. Ty, który zamieszkujesz światłość niedostępną, zechciałeś przyjść na ziemię, aby każdy, kto w Ciebie wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.

W Tobie, Panie Jezu, Bóg staje się naszym Bogiem, staje się „Emmanuelem” – „Bogiem z nami”. Klękamy pokornie wobec tej ogromnej Tajemnicy, aby wychwalać Twą miłość. Bądź uwielbiony za obecność pośród nas pod postacią Eucharystycznego Chleba. Bądź uwielbiony za wszystkie łaski, jakie od Ciebie otrzymujemy. Bądź uwielbiony za wcielenie i odkupienie.

Pieśń Jezu w Hostii utajony

Panie Jezu! Wiara jest uczestniczeniem w Twoim życiu, przylgnięciem do Ciebie jako jedynego Pana, a także oparciem się wyłącznie na Tobie. To wiara w Ciebie, Jezu, sprawia, że gromadzimy się w tej świątyni przed Tobą, obecnym w Najświętszym Sakramencie. To ona przemienia nasze życie, nadając mu sens. To ona pobudza nas do ciągłego szukania i zgłębiania Tajemnicy Twojej obecności wśród nas. Lecz nasza wiara jest wciąż mała i chwiejna. Dlatego prosimy Cię, Panie, przymnóż nam wiary.

Chwila ciszy

„Panie, jak trudno nam uwierzyć, że wszystko jest gestem Twojej miłości do nas, że nigdy nie przestajesz nas kochać. Czekasz na nas nawet wtedy, gdy my wydeptujemy ścieżki donikąd i w coraz większe wchodzimy ciemności. Wyciągasz otwartą dłoń ku naszym pięściom. Udzielasz swej ciszy, choć z góry wiesz, że wypełni ją nasze przekleństwo. Pierwszy się do nas odzywasz, choć siedemdziesiąt siedem razy zamykamy nasze serca. Twoja Ewangelia ożywia nas. A nam tak trudno w to uwierzyć. Panie, przymnóż nam wiary!” (M. Bednarz, Skarbnica modlitw).

Pieśń Ja wiem w kogo ja wierzę

Jezu Chryste! Ty powiedziałeś „przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11,28). Klękamy więc przed Tobą i powierzamy Ci wszystko, co nas przytłacza. Racz wysłuchać naszych wołań i z ojcowską miłością przyjmij nasze prośby.

Będziemy powtarzać: PROSIMY CIĘ, PANIE

O prawdziwą wiarę w Twoją obecność wśród nas podczas każdej Eucharystii …

O potrzebne siły do codziennego wypełniania naszych obowiązków …

O gorącą miłość w naszych rodzinach …

O odwagę do częstego korzystania z sakramentu pokuty …

O nieustanną ufność w Twoją nagrodę wieczną …

Pieśń Panie, dobry jak chleb

Jezu! Ty odkupiłeś człowieka grzesznego. A my wciąż Cię ranimy. Wciąż budzimy w Tobie smutek i boleść. Wciąż upadamy na naszej drodze do Ciebie. Rzeczywistość grzechu wokół nas jest przerażająca. Psalmista wołał do Ciebie „Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, któż się ostoi?” (Ps 130,3).

Ufni w Twoje miłosierdzie przepraszamy Cię za wszystkie przewinienia nasze.

Będziemy powtarzać: PRZEBACZ NAM, PANIE

Za lekceważenie Twoich słów zawartych w Piśmie Świętym oraz daru Eucharystii …

Za niegodne przyjmowanie Ciebie w sakramencie Eucharystii …

Za brak miłości i jedności w naszych rodzinach …

Za wszelkie kłótnie i złośliwości w naszej wspólnocie parafialnej …

Za naszą niewrażliwość na liczne potrzeby bliźnich …

Za zaniedbywanie naszej codziennej modlitwy …

Pieśń Panie, przebacz nam

Panie Jezu! Za Tomaszem a Kempis wyznajemy: „Wszystko, co tylko mamy, i w duszy i w ciele, wszystko co na zewnątrz, i wszystko co w nas, wszystko co posiadamy z rzeczy naturalnych i nadprzyrodzonych – to Twoje dobrodziejstwa, które wskazują na Ciebie, bo od Ciebie najświętszego i najlepszego wszystko otrzymujemy. Chociaż jeden dostaje więcej, drugi mniej, to przecież Twoje to jest wszystko i bez Ciebie nikt nie miałby najmniejszej rzeczy”.

Dlatego teraz chcemy Ci, Panie, szczerze podziękować za wszelkie łaski i dobrodziejstwa, jakie na nas zsyłasz.

Będziemy powtarzać: DZIĘKUJEMY CI, PANIE

Za łaskę wiary, nadziei i miłości …

Za to, że jesteś z nami podczas każdej Eucharystii …

Za to, że dla naszego zbawienia, przyjąwszy postać sługi, ogołociłeś samego siebie …

Za Twoją śmierć na krzyżu …

Za ożywczą moc Ducha Świętego …

Za Kościół Święty, który jest nowym Ludem Bożym …

Za każdy odruch i gest ludzkiej miłości i życzliwości …

Pieśń Dzięki, o Panie

Jeśli chcemy odnaleźć źródło, musimy iść do góry, pod prąd – mówił do nas Jan Paweł II.

Jezu Chryste! Ty jesteś „źródłem” naszego odkupienia. Ty nam umywasz nogi w sakramencie pojednania. Dajesz nam siebie w każdej Eucharystii. I wszystko po to, abyśmy mieli życie w obfitości. Twoja miłość nas zadziwia. Ona jest balsamem łagodzącym rany naszych serc dlatego święty Paweł wyznał:

„Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest.

Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą;

Nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego,

Nie unosi się gniewem, nie pamięta złego;

Nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą.

Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy,

We wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma” (1 Kor 13, 4-7).

Chwila ciszy

Jezu! Ty jesteś Dobrym Pasterzem, który zna swoje owce, ale czy my dobrze znamy naszego Pasterza? Czy poznaliśmy Prawdę, która nas wyzwala? Dlatego wszyscy razem chcemy pójść za głosem Jana Pawła II, który wołał: „Wstańcie, chodźmy! Chodźmy ufni w Chrystusie. On będzie towarzyszył nam w drodze, aż do celu, który zna tylko On”.

Panie! Spraw, abyśmy wytrwali w tym postanowieniu i nigdy nie zeszli z drogi, która prowadzi do Ciebie. Prosimy Cię, błogosław nam, w naszym codziennym życiu.

EUCHARYSTIA ŹRÓDŁEM MIŁOŚCI BLIŹNIEGO

Jezu Chryste, nasz Panie i Boże! Gromadzimy się tu wszyscy, w tej naszej parafialnej świątyni, aby wielbić Cię za tajemnicę Twej wielkiej miłości do każdego człowieka.

Ty, który Jesteś – największym darem dla nas;

Jesteś – prawdziwie obecny w Najświętszym Sakramencie;

Jesteś – spowity w postać chleba;

Jesteś – żywy i prawdziwy;

Jesteś - z Ciałem i Krwią, Duszą i Bóstwem;

Jesteś – źródłem życia i miłości;

Jesteś – z nami i dla nas;

Bądź pochwalony!

Pieśń O niewysłowione szczęście

Panie Jezu ukryty w tej małej, białej Hostii! Idąc za Twym wezwaniem: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11,28), polecamy Ci w sposób szczególny, podczas tej adoracji, wszystkich ubogich: głodnych, chorych i cierpiących, bezrobotnych, osoby starsze i imigrantów, z którymi spotykamy się na co dzień. Przed Twe Oblicze przynosimy również nasze radości i smutki, zwycięstwa i słabości i te wszystkie sprawy, które nosimy w naszych sercach, a które w chwili ciszy pragniemy Ci przedstawić.

Chwila ciszy

Pieśń Być bliżej Ciebie chcę

Panie Jezu Chryste, nasz Zbawicielu! Przyszedłeś na świat nie po to, „aby Ci służono. Lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mt 20,28). Na kartach Nowego Testamentu widzimy Cię jako Tego, który: czyni dobro ludziom, uzdrawia cierpiących na ciele i duchu, karmi głodnych, a nawet umywa nogi swoim uczniom.

Panie! Podczas Ostatniej Wieczerzy ustanowiłeś Eucharystię, która jest „źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego” (LG 11). To z niej czerpiemy moc i siły potrzebne do realizowania posługi wobec ubogich. Ona jednoczy nas w jedną rodzinę i wychowuje do stałej gotowości oddawania swoich sił, zdolności i umiejętności ludziom potrzebującym.

Za wszystkie dary, którymi nas obdarzasz każdego dnia, składamy Ci nasze dziękczynienie.

Będziemy powtarzać: DZIĘKUJEMY CI, JEZU

Za to, że karmisz nas swoim Ciałem i Krwią w Eucharystii …

Za Twój przykład pomocy udzielanej potrzebującym …

Za Twoją obecność w Najświętszym Sakramencie, w którym chorzy, samotni i potrzebujący znajdują pocieszenie …

Za okazywane nam wszystkim miłosierdzie …

Za wszelkie dobro, które zdziałałeś przez bas …

Za ludzi, którzy poświęcają swoje życie, aby służyć innym …

Pieśń Dzięki, o Panie

Jezu Chryste! Ty wędrowałeś po ziemskich drogach i wiesz, jak wygląda los każdego człowieka. Ty wiesz, czym jest ból i cierpienie. Dla Ciebie bliźnim jest każdy człowiek, i w każdym człowieku nakazujesz nam widzieć samego siebie. Ty w przykazaniu miłości zobowiązałeś nas do czynów wobec naszych braci i sióstr. Każdy chrześcijanin zostanie rozliczony nie z pustych słów i obietnic, ale z konkretnych i zdecydowanych czynów miłości wobec potrzebujących.

Chwila ciszy

Klęcząc przed Tobą, Panie, uświadamiamy sobie, jacy jesteśmy słabi i grzeszni. Jak niejednokrotnie naszą lekceważącą postawą wobec bliźnich lekceważymy Ciebie samego. Dlatego teraz pragniemy Cię przeprosić za wszystko.

Będziemy powtarzać: PRZEPRASZAMY CIĘ, JEZU

Za zaniedbywanie głoszenia Ewangelii nadziei innym …

Za zbytnią troskę o dobra materialne, a zapominanie o dobrach duchowych …

Za dążenie do osobistych sukcesów za wszelką cenę …

Za nasz egoizm i brak wrażliwości na potrzeby innych …

Za naszą obojętność wobec ludzkiego nieszczęścia …

Za brak odwagi w świadczeniu o Twojej miłości …

Pieśń Panie, przebacz nam

Panie Jezu! Ty poleciłeś swoim uczniom, aby miłością wzajemną służyli bliźnim. Również i my, wpatrzeni w Ciebie i pociągnięci Twoim przykładem, chcemy udzielać czynnej, braterskiej pomocy ubogim, którzy są wokół nas. Wiemy, iż za prawdziwych Twoich wyznawców możemy zostać uznani dopiero wtedy, kiedy będziemy się wzajemnie miłować, a w szczególności kiedy otoczymy troską potrzebujących. To będzie też kryterium sprawdzania autentyczności naszych celebracji eucharystycznych.

Prosimy Cię, Panie, abyś umacniał nas w realizacji podjętych postanowień.

Będziemy powtarzać: WSPIERAJ NAS, JEZU

Abyśmy umieli z Eucharystii czerpać moc do wypełniania codziennych obowiązków …

Abyśmy potrafili dostrzec Ciebie w innych …

Abyśmy odpowiadali konkretnymi czynami na niesprawiedliwość społeczną …

Abyśmy nie zniechęcali się napotykanymi trudnościami …

Abyśmy byli dla świata czytelnym znakiem przynależności do Kościoła oraz źródłem nadziei i miłości płynącej z pełnionej służby …

Pieśń Gdzie miłość wzajemna i dobroć

Panie Jezu Chryste, nasz Mistrzu i Nauczycielu! Pobłogosław wszystkie wysiłki ludzkiej dobrej woli, by wspólnymi siłami wspierali wszystkich potrzebujących. Niech każdy z nas, kiedy przyjdziesz w swej chwale na końcu czasów, usłyszy z Twoich ust słowa:

„Byłem głodny, a daliście Mi jeść;

Byłem spragniony, a daliście Mi pić;

Byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie;

Byłem nagi, a przyodzialiście Mnie;

Byłem chory, a odwiedziliście Mnie;

Byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie” (Mt 25,35-36).